1. |
Eskorpio
04:09
|
|||
Haginetan mina daramat!
Buztanan heriotza!
Ezagutu ikara!
Zain nago,
ezkutaturik.
Ez nauzu ikusiko, hemendik.
Hiltzaile isila. Biktima berrien bila.
Zuretzat nere hortz herdoilak.
Hurbildu. Zatoz nigana ta
dastatu nire pozoia.
Prest daukat ene ezten mingarria.
Zure izena darama, nire haziak.
Ni harrapatzea zaila izango duzu, motel.
Lotara. Pixkanaka ta gero.
C’est fini. Hila.
Zein tristea dan nire eskuetan erortzea.
Basamortua nire etxea, ez naiz kikiltzen.
Harean itxoiten.
Noiz helduko unea.
Arre kolorean ezkutatuta.
Gose, zure bila, inork ez nau geldituko.
Beti prest eztena.
Basapiztia naizela.
Beldurra esteetan.
Pozoia zainetan sartu dizut.
Haginetan mina daramat!
Buztanan heriotza!
Ezagutu ikara!
Hondarran hiltzaile isila.
Heriotzaren mezularia.
Hil zaitez.
Hil zaitez.
Hil zaitez, ni naiz hemen errege.
|
||||
2. |
Ez Izan
04:58
|
|||
Oker, beti bidean.
beti egiaren hegian.
Galdu, berriz bidean
atzera bueltarik ezean.
Gertu, duzu amaiera,
hasiera berri baten bila.
Urrun, da helburua,
trabak.
Salto, itsututa.
minaren putzuan eroriak.
Etzan, bere hondoan,
iluntasunaren alboan.
Jeiki, piztu sua,
itzali ezineko argia.
Erori, erori zaitez,
trabak bidean.
Birikak belzten. Begiak itzaltzen doaz.
Gorputza zenbaitetan gorpu bihurtzen, nola?
Beldurtzen nau hitzok idazteak. Nor naiz?
esan nahi ez dudana esan behar izateak. Nor naiz?
Nor naiz?
Beti egiaren hegian.
Atzera bueltarik ezean.
hasiera berri baten bila.
Minaren putzuan eroria.
iluntasunaren alboan.
itzali ezineko argia.
|
||||
3. |
Azido
03:43
|
|||
Mesedez esnatu,
Izanarekin batuz.
Materia grisa galdu.
Jaitsiko naiz, lasaitu.
Desagertuz sei orduz,
Balioak iltzatu.
Gizatasuna ukatuz,
Jatorria bortxatu.
Lo batean sartuta,
ingurua xurgatu.
Gainetikan ikusi,
hemen ez gaude salbu.
Izenaren pisua,
hondoan ainguratu.
Izanaren lorea,
ureztatu.
Artaldetik aldendu,
kanpotik begiratu.
Bazterrean geratu,
hariak kontrolatu.
Ispilu beltza apurtu,
trenbidetik harago.
Argiak nauka itsu,
mesedez, amatatu.
Bidai honen amaiera zein da?
Laukia dastatu,
hegoak zabalduz,
lurrazala baztertuz,
ulertezina ulertuz.
Berotasuna atsegin,
iluntasuna eragin,
nortsuna berregin,
gorputzetik alde egin.
Helduidazu eskutik,
begiradazu zuzen,
hizkera dut soberan,
hitzak ez dira urten.
Laukia dastatu,
hemendik ezin urten,
hemendik ez nahi urten,
azidoa agintzen.
Bidai honen amaiera zein da?
Ulertu nahi baduzu, isildu.
|
||||
4. |
Bi Aurpegi
04:20
|
|||
Ezkutatu: izaren artean,
izarren azpian, haserrea.
Erakutsi: Aurpegi ederra,
irria eta poza, barkamena.
Zein da bidea? Nork gaitu eramaten?
Barnean daramadana gorde behar honetan.
Esteetan sua, mina, etsita.
Aurpegian barea ta barre irekia.
Bi errealitate gorputz batean
bi mundu aldi berean.
Azken batean, ezereza.
Logelan mina airean jolasean.
Izateak hariak zuzentzen
ta gizakia amesten.
Beti egin gabe, amesten,
Itxoiten, pasatzen uzten.
Beti egin gabe, esperoan.
Goiza, altxa.
Kafeinaren zain.
Sorbalda busti,
ez du dutxatik irten nahi.
Maiz bere ahaleginak
alferrik ditu iraungi.
Bera ez baita atsegina,
baina hori badu argi.
Goibeltasuna bere irriaren zama.
Pozak barne barnetik erretzen baitu.
Laguntza bakarra bere itzala, eta,
kiskalita izana bere oraina hiltzen du.
Ta ezina zainetan sartzen doan heinean
minaren putzuan amiltzen etengabean.
Ezaren ozeano ilun horretan,
gezurraren ibaiak daraman korrontean.
Egiaren sotoa itxita giltzapean.
Inork ez du ikusi nahi zer garen.
Inork ez du ikusi nahi zer garen.
Inork ez du ikusi nahi zer garen.
Bi aurpegi.
Agurrik ez, hitzik ez.
Berriz ez, mesedez.
Husteko ezer.
|
||||
5. |
Izotz Beltza
04:33
|
|||
Behera bueltaka, galbidera.
Espiritua belztua, hoztua, moztua.
Izana sama, ezin aurkitu bakea
Espirala galbidera, behera bueltaka.
Izotz beltza urtuta hodietatik gora.
Izanaren ihesa, gorputza kaiolan.
Izotz beltza urtuta hodietatik behera.
Emariak du bizitza moztu.
Zapaldu nau ezintasunak,
beste pausu bat atzera.
Izotz beltzak hartuko nau.
Ihesik ez, hondoan etzan.
Beltza izanen da, gure dirdira.
Gordailua hondoan, azken asperena.
Itota ibiltzen, birikak erretzen,
ta zaintzen herio honen helburua.
Gotorleku ilun bat nire hilkutza.
Argia iragazten duen mantua.
Gotorlekuan, loak hartuta.
Gotorlekuan, gorrotak hilda.
Dilema. Haginak estutu.
Deabru baten atzaparrak heldu.
Bizkarrezurra mantendu sendo.
Burmuina eta bihotzaren urtzea.
Ilunaren bareak duen,
ezinbesteko erakartzea.
Etsipenak harrapatuta,
itxaropenik ez, izotz beltzan.
Heriotzak hartuko nau.
Argirik ez, ilunan etzan.
Belztu da hotza. Arnastu heriotza.
Izoztu da dana. Kristalezko azala,
kresalaren antza, zainetan barrena
Arnastu heriotza. Belztu baita hotza.
Galdu dut, balantzea, izotz beltza, hotz eternala.
Galdu dut, balantzea, izotz beltza, hotz eternala.
Galdu dut, balantzea, izotz beltza, hotz eternala.
Galdu dut, balantzea, izotz beltza, izotz beltza.
Etsita dago, kontrola galdu.
Etsita dago, arima salduz.
|
||||
6. |
K.1080
04:50
|
|||
Pozoi zurrupada.
Hamargarrena da.
Eztarria, txirrista.
Toxikoa.
Tantaka.
Zure hitzen isla, barrutiak hiltzen,
biltzen aintzinako irudiak.
Denpora apurtuz,
kemena lapurtuz,
ene buruari galdezka, oin ditudan kezkak.
Norabidea zein ote da? Han hemenka.
Nabil. Ni. Zu, ez zaude. Noiz arte.
Eta noiztik nengoen.
Patu honi lotuta.
Miresmena galduta.
Hartu! Mila laurogei!
Noiz arte? Mila laurogei!
Hartu! Mila laurogei!
Noiz arte? Derrigortu pozoia hartzen!
Pozoirik hilgarrienaren dosirik handiena, lokartu.
Arnasa hartu, lokartu, amaitu da dena.
Azkena. Azken besarkada, azken ametsa, azken gezurra.
Azkena.
Amaitu da dena, behingoz ez zara, hemen.
Min ematen. Sen ona galtzen hasia nintzen.
Behin zutunik mantendu ninduen pozoiak hiltzen.
Amiltzen, beldurtzen, isiltzen.
Baina ez erratu, ez dut ahaztu.
Pozoia maite dut, zainetatik kendu,
behar nuelako aurrera jarraitzeko,
drogazale baten legez beste bat bilatzen dihardut.
Eta noiz arte?
Hartu! Mila laurogei!
Noiz arte? Mila laurogei!
Hartu! Mila laurogei!
Noiz arte? Derrigortu pozoia hartzen!
|
||||
7. |
Nightcall
05:21
|
|||
Nightcall...
Gauerdian deitu dizut esanez zer berri.
Izarren azpian gidatu nahi zaitut.
Entzun nahi ez duzun hori esango dizut.
Iluntasuna non dagon erakutsiz.
I’m giving you a nightcall...
Zuk baduzu zerbait,
denok hizketan zu berdina zara.
Azaltzeko zail,
Galdu gaitezen gau hontan.
Nightcall...
Gauerdian deitu zaitut esanez etorri.
Izaren azpian gidatu nahi zaitut.
Entzun nahi duzun hori esango dizut.
Iluntasuna non dagon erakutsiz.
I’m giving you a nightcall...
|
||||
8. |
Ultramorea
04:18
|
|||
Silueta bat soilik izpiak argi,
ultramoreak soslai ematen dit.
Izerdiz blai biluzten kordenadak gorpuzten,
orbainez beteriko mapa zimurra naiz.
haitz baten antzera begirada hustua,
basamortua sorbaldan samatua.
animalia, eskorpioi basatia,
gauez bila nazakezu maitia.
Benetakoa zein ote den galdezka,
mozorroturiko mamuen artean.
Zeinek azalduko digu zein den funtsa,
huntza hazi bada ta estali du dana?
Ikus nazazu noraezean, ezerezak lagun, argi beltzan gerizpean,
zure hutsuneak kolore bako izarretan du bere lekua nigandik urrunduta.
Aitaren eskuen laztan leunen oroipenak amaren irribarrak sendatzen, naute tarteka,
ez kezka ni jadanik galduta nago, ahanztura onartuta.
Bakartuta inguruarekin bat jada,
zainetan zamalkatzen ezinaren zaldia,
heriotzaren zain, nekeak astinduta,
gehiegi pisatzen duen samaz akituta.
Ta ultramoreak argitzen nauen bakoitzean,
gogora dakarkit nor naizen benetan,
genekien guztia ahaztuta, berrikasten,
pozoia prest duen eskorpioia bihurtzen.
Ultramorea...
|
Streaming and Download help
If you like REVOLTA PERMANENT, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp